Maar vergeten? … Nee!
Door: Wim Taelman, geschreven als kandidaat-dorpsdichter van Vught
VUGHT – 4 mei 2020. Als kandidaat-dorpsdichter en inwoner van Vught maakte ik een 10-tal weken geleden een ‘herdenkingsgedicht’ voor Vught.
Vanavond mocht ik dit gedicht bij de herdenking van de politieke gevangenen uit België (ik ben zelf Belg!) om 19.20 uur bij het betreffende oorlogsmonument bij het NS-station van Vught, zonder aanwezigheid van publiek, naar voor brengen. Zie hieronder het gedicht..
Maar vergeten? … Nee!
Grond met bloed besmeurd,
herinnering, wreed en zuur.
Lijden, dood van menigeen,
in onschuld gevallen,
of in verzet tegen waanbeelden,
tegen onrecht.
De tijd, zij slijt
en vervaagt de beelden.
Maar vergeten? … Nee!
Gevallen in het verzet.
Omgekomen bij bevrijding.
Hen danken wij vrijheid.
Hun namen staan gebeiteld,
hun dood geëerd.
De tijd, zij slijt
en vervaagt de beelden.
Maar vergeten? … Nee!
In barakken opeen, drie hoog.
Appèl. In de rij. Geschreeuw.
Uiteindelijk op transport.
Sachsenhausen, Dachau, …
Een ticket enkele reis.
De tijd, zij slijt
en vervaagt de beelden.
Maar vergeten? … Nee!
Nacht van angst en reddeloosheid.
74 vrouwen als straf
een klein hok in gedreven.
10 namen op een plaat.
Het bunkerdrama.
De tijd, zij slijt
en vervaagt de beelden.
Maar vergeten? … Nee!
Minstens 1800 kinderen weggevoerd.
Vernietigingskampen, enkelen overleefden.
Troosteloze rijen namen.
Hun toekomst is niet meer.
De tijd, zij slijt
en vervaagt de beelden.
Maar vergeten? … Nee!
Vught blijft trouw herdenken.
Jong en oud staan stil.
Bloemen en kransen aan monumenten.
De tijd, zij slijt
en vervaagt de beelden.
Maar vergeten? …
Nee!